هر آنکه نرگس مست به باغ جان دارد
به شاخسار وجودش تو نغمه‌خوان دارد

به روی خوب تو شد دیدگان شعبان باز
به یُمن روی تو این ماه قدرشان دارد

ستاره می‌دمد از صورت چنان ماهت
ز دامنی که در آن مهر مهربان دارد

به انتظار تو ای پیک خوش‌خبر شب و روز
نگر که باد صبا زلف گل‌فشان دارد

بیا که نبض زمان می‌تپد به سینه مرا
به اعتبار دهانی که الآمان دارد

تمام عمر شریفش به خرّمی گذرد
دلی که عشق تو یا صاحب‌الزمان دارد

ز کوچه‌های سحرگاهی گل و ریحان
که عطر نام تو ای دوست تازه جان دارد

کسی ز داغ دل ماست با خبر در عمر
که از فراق رخت اشک ارغوان دارد

ز گلّه گرچه شباهت زدند مردم را
حصاری این رمه را دیده شبان دارد

همیشه کشور ایران مصون ز مشکل‌هاست
چرا که همچو تو مهدی پاسبان دارد

زمین شعائر مهر تو مهربان نکند
که پاس حرمت تو ماه آسمان دارد

به ناله‌های نفس‌ خستگان منتظران
قسم ز ظهور تو را قلب شادمان دارد

به آرزوی تو عمر گذشت و می‌گویم
کسی که داشت تو را سود بی‌زیان دارد

اگر چه لانه عنقا ز دیده پنهان است
به قاف مهر تو ای دوست آشیان دارد