سلام

خدمت همه دوستان

امروز میخوام یه خاطره براتون تعریف کنم     

یه روز تو مشهد کنار ضریح امام رضا حاج آقای صدیقی که شاگرد مرحوم بزرگوار آیه الله بهجت بود رو دیدم وازش پرسیدم شما که صاحب نفسید وشاگردی یک عارف سند بندگی شماست بگید ببینم چه دعایی کنیم خدمت حضرت 

 ایشون به نقل از اساتید خود چنین گفت:فقط از آقا بخواهید توفیق ترک گناه رو به ما بده

آره اینجوریه

 فطرت پاک همه ما انسانها همون کیمیایی است که از اون غافل میشیم ونباید بشه آنچه که میشه

  خدایا خودت کمک کن گناه نکنم          

 رفقا کم کم داره ماه خدا رخ نشون میده 

تا حالا فکر کردین چرا تو ماه مبارک اینقدر آثار جرم وجنایت کم میشه

چرا اینقدر دلهامون با صفا میشه

چی میشد اگه همیشه منتظر بانگ تکبیر موذن می بودیم

آه ای خدا جون تا کی باید هی بگیم الهی العفو و دوباره گرد گناه بریم  بازم بیام بگیم خدا خودت گفتی صد بار اگر توبه شکستی باز آی

دیگه دارم آبروت رو جلوی فرشته هات میبرم همون فرشته هایی که وقتی میخواستی بابا آدم و درست کنی اعتراض کردند :آخه خدا بیکاری ما که هستیم و داریم عبادتت میکنیم  چی کار این آدم خونریز داری که جز گناه وفساد چیزی بلد نیست!!!!!!!!!!

ولی دمت گرم خدا خوب زدی حالشونو گرفتی که ساکت شید من چیزایی رو میدونم که شما نمیدونید؟!!!!!!!

آره میدونم خدا تو یکی رو مثل محمد(ص)و علی و فاطمه وحسن وحسین رو میگفتی که آبرو داری کنند و ما هم جیره خوره شون بشیم بلکه از گناهمون در گذری 

ولی بازم میگم خدا به حق این پنج تن توفیق ترک گناه رو به همه مون بده....آمین