|
درباره وبلاگ  منوی اصلی آخرین مطالب آرشیو وبلاگ پیوندهای روزانه پیوندها
لوگو آمار وبلاگ
 *پرواز انتظار*  علل الشرائع ـ به نقل از عبد اللّه بن فضل هاشمى ـ : به امام صادق علیه السلام گفتم : اى پسر پیامبر خدا ! چه طور روز عاشورا، روز ماتم و اندوه و بى تابى و گریه شد ؛ ولى روز رحلت پیامبر صلى الله علیه و آله و روز درگذشت فاطمه علیهاالسلام و روز شهادت امیر مؤمنان علیه السلام و روز کشته شدن امام حسن علیه السلام با زهر ، چنین نشد؟
فرمود: «روز [شهادت] حسین علیه السلام ، مصیبتى بزرگ تر از دیگر روزها دارد. این ، از آن روست که اصحاب کسا ـ که گرامى ترینِ مردمان در پیشگاه خداى متعال اند ـ، پنج تن بودند . وقتى پیامبر صلى الله علیه و آله از میان آنان رفت، امیر مؤمنان، فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام بودند و آنها براى مردم ، مایه تسلیت و دل خوشى بودند . نیز هنگامى که فاطمه علیهاالسلامدر گذشت، دلدارى و تسلّىِ مردم ، با امیر مؤمنان و حسن و حسین علیهم السلام بود . همچنین زمانى که امیر مؤمنان علیه السلام در گذشت، مردم با حسن علیه السلام و حسین علیه السلام ، آرامش و تسکین مى یافتند . نیز وقتى حسن علیه السلام در گذشت، حسین علیه السلام براى مردم، مایه دلدارى و تسلّى بود ؛ ولى زمانى که حسین علیه السلام کشته شد، هیچ کس از اصحاب کسا باقى نبود که مردم ، با او دلدارى و تسکین پیدا کنند. بنا بر این، رفتن حسین علیه السلام ، به مثابه رفتن همه آنها بود، همان گونه که بودن ایشان ، به مثابه بودن همه آنها بود. به این جهت ، روز کشته شدن حسین علیه السلام ، بزرگ ترین مصیبت بود». به امام علیه السلام گفتم : اى پسر پیامبر خدا ! چرا على بن الحسین (امام زین العابدین) علیه السلام همچون پدرانش که براى مردم ، مایه دلدارى و تسلّى بودند، مایه دلدارى و تسلّى نبود؟ امام علیه السلام فرمود: «آرى ؛ على بن الحسین علیه السلام ، سَرور عبادت پیشگان، و پیشوا و حجّت خدا بر خلق پس از پدرانش بود ؛ ولى پیامبر صلى الله علیه و آله را ندیده بود و از ایشان، چیزى نشنیده بود و علم و میراثش به واسطه پدرش و جدّش از پیامبر خدا صلى الله علیه و آله بود، در حالى که امیر مؤمنان، فاطمه، حسن و حسین علیهم السلام در موقعیت هاى گوناگون با پیامبر صلى الله علیه و آله دیده شده بودند و هر گاه مردم به یکى از آنها نظر مى کردند ، به یاد موقعیت او با پیامبر صلى الله علیه و آله مى افتادند و به یاد گفته پیامبر خدا با او و آنچه در باره او فرموده بود ، مى افتادند . وقتى همه آنان در گذشتند، مردم ، دیدارِ گرامیان در پیشگاه خدا را از دست دادند و از دست دادن هر یک از آنان، به منزله از دست دادن همه آنها نبود، بجز از دست دادن حسین علیه السلام ؛ زیرا وى ، آخرین نفرِ آنان بود . از این رو، روز [کشته شدن] او، بزرگ ترین روز ماتم شد» . گفتم : اى پسر پیامبر خدا ! پس چگونه عامّه مردم ، روز عاشورا را روز برکت دانستند؟ ایشان گریست و فرمود: «وقتى حسین علیه السلام کشته شد، مردم شام، با جعل اخبار، به یزید ، تقرّب جستند و براى آن از اموال عمومى، جایزه دریافت نمودند و از جمله چیزهایى که برایش جعل کردند ، [فضائل] روز عاشورا بود که آن را روزى مبارک معرّفى کردند تا مردم در آن ، به جاى زارى و گریه و ماتم و اندوه، شادى و خوش حالى و خجستگى و آمادگى نشاط داشته باشند. خداوند ، میان آنان و ما داورى کند!» .
موضوع مطلب : دوشنبه 90 دی 5 :: 11:7 صبح :: نویسنده : *پرواز انتظار*
موضوع مطلب : یکشنبه 90 دی 4 :: 6:42 عصر :: نویسنده : *پرواز انتظار*
«اتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أَنْفُسَکُمْ وَ أَنْتُمْ تَتْلُونَ الْکِتابَ أَفَلا تَعْقِلُونَ» آیا مردم را به نیکى فرمان مىدهید و خود را فراموش مىکنید، در حالى که شماکتاب (آسمانى) را مىخوانید؟ پس آیا تعقل نمىکنید؟ موضوع مطلب : شنبه 90 دی 3 :: 11:23 صبح :: نویسنده : *پرواز انتظار*
  |
