حال من این روزها همچو مرغ سرگشته ایست ...

گاه باید هجرت کرد

 برای روییدن

 برای تنفس کردن

 برای زنده ماندن

  ...............................................

 پلاک عشقم را در کنارتان یافته ام!!!!

پای در وادی عشاق نتوان گذارد

گر مرد رهی بسم الله......

دستانش چولرزید دلم به لرزه درآمد

گرمایش چو حس شد اندامم به سردی گرایید

لرزیدم واحساس سردی کرد تنم از اینم همه غربتت

کاش کمی کنارت مینشستند همچو من

دل به حرفهای میسپردند همچو من

گوهری ناب است این تجربه هایت اما مزه تلخی میدهند

کاش تورا به این تلخی نمیکشاندند کاش!!!!!

کم کم به سراغت میآیم!!!

صبر را اگر چاشنی کارت کنی

مهرت را اگر نثار یارت کنی

خونت را اگر فدای راهت کنی

حتما به سراغت خواهم آمد حتما!!!

همه میگویند درد را از هر طرف بنویسی درد است

 اما درد من این است که دردم را نمیتوانم بنویسم

چاره ای نمانده جز سوختن وساختن

 عاقبت یک روز خورشید طلوع خواهد کرد

 وآنگاه دردهایم ذوب نورش خواهندشد

 انچنانی که انگار هیچوقت  نبودند

 وتو چه میدانی طلوع خورشید چیست ؟

این است درد!!!

ابری ترین آسمان زندگیم را در پیش پای تو نوشتم

آنگاه که  باران مژه ها صورتی را خیس میکرد تو به چه مینگریستی؟

هستم یا نیستمش را تو خوب میدانی

همین قدر میدانم که خواستم که باشم تو بخواهی خواهم بود

کاش این دل این عقل این عشق دائما در یک سیر بودن!!!

فرصتها چون میگذرند آه دردناکش گوشم را کر میکند

بگو چه چاره کنم؟!!!!