سلام بر مهدی

وسلام بر یاران مهدی

       

پیشواى یازدهم پس از حدود 28 سال بندگى خدا و شش سال تلاش و مبارزه در مسند امامت،

 سرانجام در اوایل ماه ربیع الاوّل، سال 260 در بستر بیمارى افتاد

و در روز جمعه هشتم همان ماه به دیدار پروردگارش شتافت.
عبیداللّه بن خاقان، از سردمداران نظام حکومتى عباسیان،

 به محض آگاهى از بیمارى امام (ع) توسط جعفر بن على، برادر آن حضرت،

 نزد معتمد، خلیفه عباسى رفت و در حالى که پنج تن از جاسوسان خلیفه همراه او بودند،

 بسرعت بازگشت و به آنان دستور داد که در خانه امام (ع) باشند و اخبار و مسائل آنجا را گزارش کنند.
وى چند نفر دیگر را نیز به عنوان پزشک مأمور کرد که روزى دو بار به امام سربزنند

و چون خبر رسید حال امام رو به وخامت است، دستور داد پزشکان نیز تمام وقت ملازم خانه امام (ع) باشند.
وى در اقدام سوّم، از قاضى القضاة خواست ده نفر از نیروهاى مورد اعتماد خود را بر امام بگمارد

 و آنان شبانه روز در منزل امام باشند.

دستگاه خلافت عباسى از این اقدام حساب شده خود، دو هدف مهم داشت:
نخست، کنترل دقیق اوضاع داخلى منزل امام و کسب اطلاع از جانشین آن حضرت و دستگیرى وى.
هدف مهم دیگر، سرپوش گذاشتن روى جنایتى که نسبت به آن حضرت مرتکب شده و او را مسموم کرده بود.
عبیداللّه به دستور معتمد، چند جاسوس با عنوان پزشک را به منزل امام فرستاد تا در افکار عمومى چنین وانمود کند

که دستگاه خلافت نه تنها عامل به شهادت رسیدن امام نبوده، بلکه با ارسال یک تیم پزشکى به منزل امام و مراقبتهاى ویژه از آن حضرت، نهایت سعى خود را در جهت بهبودى وى کرده است.                       
قاضى القضاة نیز از این جهت مأمور شد ده تن از مزدوران خود را نزد امام بفرستد که آنان بعدها به عنوان چهره‏هاى قضایى کشور گواهى دهند که امام (ع) به مرگ طبیعى از دنیا رفته و دست معتمد به خون ایشان آلوده نگشته است

‏تاریخ زندگانى امام عسگرى(ع)

از بچگی به غلط تو کلاسا گفتن

تو کتابا نوشتن

 امام علی (ع) و حضرت زهرا دو پسر داشتن

 حسنین:امام حسن وامام حسین علهما السلام

و زینبین زینب کبری وام کلثوم سلام الله علیهما

نمیدونم چرا وبه کدامین منطق از این حق اهل بیت میگذریم!!!

شاید فردا روزی مورد باز خواست قرار بگیریم

مگه حضرت محسن(ع)نیز از صلب علی وزهرا نیست؟!!

بیاییم یه کمی تو افکارمون تجدید نظر کنیم

شاید یه در گوشی یه چیزایی رو بهمون گفتن..........

یا علی 

اینجا کسی منتظر است آیا؟

وقتی فقط سرت در لاک خویش باشد،

وقتی همتت فقط آسایش دنیوی او باشد،

وقتی صبح به صبح شب به شب لایق دیدارش باشی،

..............

این است زندگی؟!!

گاهی چقدر دور میشویم از هم!!!

چه تناقضات عجیبی که با هم جمع شده اند!!!

......................

گاهی چقدر بد ابراز محبت میکنیم!!!

اینگونه زیستن را به پای دین نگذار که عقابت دو چندان خواهد شد!!!

گاهی نمیشود که شود آنچه میخواهی

چقدر عجولی تو...

 کمی صبر...

آهسته تر...

اینجا کسی منتظر توست!!!

انتظار، گاه تلخ است و گاه شیرین.
1. انتظار تلخ، وقتی است که آدم در جای خود بنشیند و تکان نخورد، چشم به در خانه بدوزد تا مطلوبش بیاید. در این حالت، روزش، ماه به نظر می‌آید و ماهش، سال و انتظارش، تلخ.
2. انتظار شیرین، آن است که انسان از جا برخیزد و به کار پردازد، زمینه حصول مقصود را آماده سازد و بداند که هر چه آمادگی بیشتر شود، مقصود، زودتر حاصل می‌شود.
فرد منتظر از هر آمادگی که فارغ شد، لذتی برایش پیدا می‌شود و گام دیگری بر می‌دارد و در دل، با مطلوب خود راز و نیاز می‌کند.
انتظار ظهور حضرت مهدی(ع) از این قبیل است. کسی که در این انتظار به سر می‌برد، به حضرتش عشق می‌ورزد. روز به روز آمادگی خود را بیشتر می‌کند و از حضرتش کمک می‌خواهد و هر آمادگی برای او مژده موفقیت و نوید تحقق کامل مقصود خواهد بود.
…………………………………….
(راه مهدی (عج)، ص89).