به اول بازار حاجی آغیاکه رسیدیم ، حاجی حسین بی خیا ل همه جا کناردرخونه به تماشا ووسیده بود ، حسین دول دول وقتی راس اورسید ، به تحریک دار و دسه اش فرمان ایست داد و با اشاره به حاجی گفت "پنش تومن جریمه ش کنید" ، حاجی بنده خدا تاخواس این پا اون پا کنه ، حسین دول دول مرتکه دینه یه گف کلفتی بهش گفت. حاجی ازترس آبروش دست توجیب کردو یک دوتومنی درآورد داد به حسین دول دول.
من که دیدم پیاده دنبال اینا برم تفریحش بیشتره ، همراشون شدم ، ازمیدون بزرگ وکوچه درخت امام رضا رفتیم رومیدون سربالا ، اینجام زیربازار، حسین دول دول یقه آغا محمود را گرفت وجریمه اش کرد ، همه ازحسین دول دول می ترسیدند ، بالاخونه اجاره داده بود وعقل درس حسابی که نداشت ، بزرگترکوچکتری هم سرش نمشد ، هرچه از دهنش درمیمد به آدم مگف ، این جوونای بدجنس مخصوصا اوراانتخاب کرده بودن که پا توکفش بزرگترا بکنه ، همه بخندن ، تایک جا می دیدن یکی که سرش به کلاش می ارزه ووسیده یه پیک تولمبر حسین دول دول می گرفتن ، اونم مفهمید که چه کار باید بکنه ، یک فرمان ایستی می داد و جریمه ، تاپولی نمی گرفت رد نمی شد ، البته کسی ازاین جریان وتنبیه دلخور نمشد.
همین جور که دنباله کوچه طرفدارای مختار صلوات می فرستادند ، دارودسه حسین دول دول هم پاچه سروبالا می گفتند از"کوچه پیررزگ" رفتیم رو"سیدقنبر" ، اینجا دگه محله مانبود ولی دلیل این نمی شد که حسین دول دول کسی راجریمه نکنه ، یکی دوتا از بازاری های بشنیون ومیبد راهم جریمه کرد، ازدروازه میبد که دررفتیم ، دگه جاده بیابونی شد ، ازکنار "کرخونه" گذشتیم وبه مزاربالا که روبه روی نارنج قلعه بود رسیدیم.

بگذریم بهتره که بگم باقی آدمای زیربازارچه کارمکردن ،بمانعلی پشمی درته مغازه اش گونی های پشم را جابه جا می کرد ، آن سوترجواد عدل زیلو می بست که فردا صبح به شهر بفرستد، فتح الله توپ های پارچه را راسته خفته درجلوی مغازه اش چیده بود ، اسد نانوا سفره خمیر معلم هارابه نوبت روی پیشخوان خالی می کرد، دست تنهاخمیرها راچونه می گرفت ونان می پخت وبه صاحبانش می داد ، ظهربود،هرکس ازصحرا برمی گشت ،برای رفتن به خانه بایدازبازارمی گذشت،اینجا که می رسیدپاشل می کرد،دل ازهوای خنک بازارنمی کند، برای چنددقیقه یاشایدچندساعتی کناربازارروی زمینی که پسرحسین قصاب آب پاشی کرده بود،ولومی شد، وباهم قطارای خودبه گپ وگوپ می پرداخت، خوبی بازاراین بودکه هرکسی جفت خودش پیدامی کرد،حاجی محمدی رعیت قبراق محله هم که همین الان ازراه رسیده بود،یک راست آمدکنار دیوار نشست ،تن راوادادوفارغ البال روی زمین پهن شد، خنکای کف بازار درتن گرما زده اش نفوذ کرد، مور مورش شد ، لرزشی به تنش نشست ،مثل وقتی که مشت ومالش داده باشند، همه گرما وخستگی ازتنش رخت بربست، با گفتن“ ها ی های حال اومدم ، خداشون بیامرزه“ ( منظورش سازندگان بازار بود ) ازموقعیتی که درآن بود،اظهار رضایت کرد علی سیاه که درخانه آب “روئون“ نداشت،مث هرروزدگه تنبون پاکش راازتوخانه رودوش انداخته می آمدکه ،برودپائین جوی کنار بازارطارت تقواکند ، ازکنارغلامحسین که ردشد، گاردگرفت زیرا هرروزوقتی ازاینجا عبورمی کرد،غلامحسین وانمودمی ساخت که می خواهدتنبون راازروی دوشش بردارد،شایدیک بارهم این کارراکرده بود،علی سیاه گریزان ازغلامحسین درحالی که آهسته می گفت بیکاره بیعارهمیشه کناربازارپلاسه،رفت ته جوب که وضوبگیرد ، ازجوب که بالا آمددرحالی که باپهنه دست آب ریشش رامی گرفت ودست رابرای خشک کردن به بغل ران روی تنبونش می کشید، روبه حاجی محمدی گفت پسون گوئم “لر“(lar) شده، مگی چه کارش بادبکنم ؟وحاجی محمدی گفت دوداسفند یا "خونه دون" بوز راآتیش کن و دوداون را به مایه دون گو ئد(گاوت) بده خوب مشه حاجی ریش که کنارباباروتقا نشسه بود،بالهجه ترکی وکتابی خاص خودش ازبابا پرسید “ لرشدن پستان گاویعنی چه“

 قسمت اول

امروز که نیمه شعبان میلاد آقاست اومدم گلزار علی بن جعفر دلم گرفته بود و بغض راه گلویم رو بسته بود رفتم سر قبور چند شهید ونگاه انداختم به عکسشون که بالای سرم بود واقعا اینا کی بودن یکی مثل ما و توسن سال ما چرا مگه چه خبر شده که ما نمیفهمیم داری چی کار می کنیم بی اختیار اشک جاری وصدای یا مهدی از دلم برخواست بعد از لحظاتی که آروم شدم وقصد بازگشت داشتم (ناهار دعوت بودم)اومدم دم در توجه ام به خانمی جلب شد که از اون طرف خیابون به سمت گلزار می اومد ولی مثل آدمی که یه چیزی گم کرده از دور نگاهش میکردم به سمت قبرهای مختلفی در تکاپوی یارش بود شاید اونم سالهاست منتظر عزیزشه(آخه خیلی مفقود الاثر داریم)کنجکاوی امونم ندادبا اینکه خیلی برام سخت بود یا علی گفتم ورفتم جلو : ببخشید خانم دنبال شهید خاصی میگردی یه نیم نگاهی به من کرد ورفت نمیدونم شاید می خواست به من بفهمونه که اگر میخواهی به جوابت برسی باید منتظر بمونی واقعا چقدر انتظار سخته ومنتظر بودن سختر  

حدیث3: